باستان شناسان یک "کارخانه نئاندرتال" با قدمت 65000 سال را کشف کردند. بر اساس مطالعه جدیدی که در ماه نوامبر توسط مجله Quaternary Science Reviews منتشر شد، نئاندرتال ها ممکن است نوعی اجاق برای تولید چسب ساخته باشند.ابزارهای چسبنده از قیر مشتق شده‌اند و به نئاندرتال‌ها در ساخت سلاح و ابزارهای دیگر کمک می‌کنند.
این گیاه 20000 سال قبل از اینکه انسان امروزی (هوموساپینس) حتی پا به این منطقه بگذارد وجود داشته است.
نئاندرتال ها از طریق تکنیک هایی که به خوبی طراحی شده بودند، توانستند آتش را کنترل کرده و دمای آتش را مدیریت کنند تا هنر خود را خلق کنند.
محققان نمونه‌هایی از آتش ساختند و اندازه‌گیری کردند و پس از حدود چهار ساعت کار، رزین کافی برای اتصال دو نیزه به نیزه داشتند (اعتبار تصویر: Juan Ochando و همکاران Quaternary Science Review; CC-by-4.0) نئاندرتال باستان چسب قبلاً برای باستان شناسان شناخته شده بود که نئاندرتال ها با استفاده از موادی مانند رزین و همچنین خود پوسته و سایر مواد مرتبط با اخر (یک ماده معدنی قرمز رنگ که اغلب در هنر غار استفاده می شود) چسب می ساختند.
از این چسب برای اتصال سنگ ها یا اتصالات به دسته های چوبی استفاده می شود.
با این حال، اکتشافات اخیر بسیار جذاب است زیرا نشان می دهد که حتی در دوران باستان، نئاندرتال ها مهارت بالایی داشتند و مهندسی و صنعتی پیشرفته داشتند.
پوست نئاندرتال در نگاه اول ساده به نظر می رسد، اما محققان می گویند که وقتی به تفصیل تجزیه و تحلیل شود، یک کار مهندسی کامل است.
شکل اطراف چاه گرد است، حدود 22 سانتی متر عرض و 3.5 سانتی متر ارتفاع دارد.
محققان در این مطالعه نوشتند: «این ساختار روشی ناشناخته را نشان داد که در آن نئاندرتال‌ها از آتش استفاده می‌کردند و از آن استفاده می‌کردند. دیوار عمودی عمداً به شکل کامل بریده شد و با دو گذرگاه حفاری شده همراه است.
هر یک از این کانال ها 2.5 اینچ طول داشتند و به سمت شمال و جنوب به سمت چاه امتداد داشتند.
در حین سوزاندن، باستان شناسان آثاری از زغال چوب و سیستوس تا حدی سوخته (گیاهی با گل های بزرگ و سفید) را کشف کردند.
علاوه بر این درختان کریستال رزین و شاخه های نازک بوته های محلی نیز دیده می شد.
برای تجزیه و تحلیل، باستان شناسان نمونه هایی را از دیوارها و کف کوره جمع آوری کردند و از طیف سنجی جرمی کروماتوگرافی گازی استفاده کردند - تکنیکی که مواد شیمیایی خاصی را در قالب مواد شناسایی می کند.
علاوه بر اجزای ذکر شده در بالا، آثاری از اوره و روی از گوانو (از پرندگان یا صدف‌ها)، مواد شیمیایی مربوط به احتراق، و بقایای موم از برگ‌های گیاه نیز وجود دارد.
ساخت کارخانه چسب نئاندرتال برای ساخت این «کارخانه‌های چسب»، محققان پیشنهاد می‌کنند که نئاندرتال‌ها احتمالاً چاهی را با برگ‌های رز پر کرده‌اند که وقتی گرم می‌شوند، رنگ قهوه‌ای تیره تولید می‌کنند.
نئاندرتال‌ها برای درست کردن «چسب»، چاه را با خطی از شن و خاک مرطوب پوشانده‌اند که احتمالاً با گوانو (مواد حاصل از تجمع خاک و پرندگان و برگ‌های مرده) مخلوط شده است، چیزی که به مهر و موم شدن چاه کمک می‌کند. داخل گودال و کنترل میزان اکسیژنی که وارد کوره می شود.
سپس با شاخه های نازک بالای چاه آتش کوچکی ایجاد کردند تا گل رز زیر آن گرم شود.
بیشتر بخوانید:
نئاندرتال چیست و چرا این گونه منقرض شده است؟ میراث نئاندرتال: پیشرفت علم در درک روابط با انسان‌های خردمند نئاندرتال‌هایی که 50 هزار سال پیش جدا شده‌اند هوش کوره متعلق به دسته‌های فوق است که بر اساس گفته‌های محققان بر حسب میلی‌متر محاسبه شده است.
به عنوان مثال، شاخه های سبک "به طور تصادفی" انتخاب نشده اند. این به این دلیل است که شاخه های نازک به شما اجازه می دهد تا گرمای آتش را بهتر کنترل کنید.
دما نیز باید کنترل می‌شد، زیرا برگ‌های رز باید تا 150 درجه سانتی‌گراد حرارت داده می‌شد تا بقایای جامد ایجاد شود - در غیر این صورت چسب به جای آب می‌سوخت.