نیم قرن پیش، کشفی در اتیوپی، فصل های تکامل انسان را بازنویسی کرد. تا آن زمان اعتقاد بر این بود که اجداد ما به صورت خطی تکامل یافته اند: آنها قد بلندتر شدند، مغزهای بزرگتری داشتند و راه رفتن روی دو پا را آموختند، که در انسان خردمند به اوج خود رسید. این دیدگاه ساده‌گرایانه با تصاویری مانند «مارش پیشرفت» که نشان‌دهنده تکامل مداوم از میمون‌ها به انسان‌های مدرن بود، رایج شد. با این حال، در 24 نوامبر 1974، یک اسکلت 3.2 میلیون ساله به نظر می رسد که این مفهوم را به چالش می کشد، به نام لوسی.
بخشی از اسکلت بازسازی‌شده لوسی، در موزه تاریخ طبیعی کلیولند در سال 2006 به نمایش گذاشته شد. اعتبار: جیمز سنت جان / CC BY 2.0 پژوهشی که توسط دیرینه‌انتروپولوژیست دونالد جوهانسون انجام شد، در مقاله‌ای در سال 1978 شرح داده شد، با جزئیاتی که درک ما را تغییر داد. از اینکه چگونه انسان می شویم
زانویی که همه چیز را تغییر داد وقتی جوهانسون استخوان های لوسی را پیدا کرد، در ابتدا طبیعی به نظر می رسیدند. با این حال، شکل زانو شگفت‌انگیز بود و نشان می‌داد که لوسی مانند انسان‌های امروزی راست راه می‌رفت. تا آن زمان، اعتقاد بر این بود که دوپا فقط با مغزهای بزرگتر تکامل یافته است.
این بدون هیچ شکی نشان داد که او درست راه می‌رفت. یوهانسون به وب‌سایت آلمانی DW گفت: این نقطه عطفی برای درک ما از تکامل انسان بود. به گفته او، این واقعیت که لوسی مغز کوچکی شبیه مغز شامپانزه داشت، این ایده را که درست راه رفتن و افزایش هوش همزمان به وجود آمد، رد کرد.
این دیرینه‌انتروپولوژیست می‌گوید: «لوسی این استدلال را تقویت کرد که اجداد ما راه رفتن را قبل از رشد مغزهای بزرگ و توانایی‌های شناختی پیشرفته‌تر یاد گرفته‌اند».
بازسازی ظاهر و اسکلت لوسی، زنی ماقبل تاریخ که 3.2 میلیون سال پیش می زیست. اعتبار: موزه تاریخ طبیعی کلیولند بیشتر بخوانید:
بستگان فسیل لوسی 3.2 میلیون سال پیش از ابزار استفاده کردند مسیر تکامل انسان توسط پناهگاهی 150000 ساله آشکار شد "نظریه میمون سنگی" ادعا می کند که مغز انسان از نخستی های مصرف کننده مواد مخدر تکامل یافته است تکامل انسان مانند یک درخت یا کشف رودخانه لوسی همچنین این ایده را که تکامل انسان یک خط مستقیم است به چالش کشید. امروزه دانشمندان این فرآیند را با یک "درخت چاق" با شاخه های بسیاری که گونه های مختلف را نشان می دهند، مقایسه می کنند. برخی از این شاخه ها رشد کردند و تکامل یافتند، در حالی که برخی دیگر با انقراض از بین رفتند.
استعاره جایگزینی که توسط دیرینه‌انتروپولوژیست اندی هریس ارائه شده است، استعاره‌ای است که در آن «رودخانه‌ای بافته شده» است که در آن اولین جمعیت‌های انسانی مخلوط، تکامل یافته یا ناپدید شده‌اند. این رویکرد پدیده هایی مانند آمیختگی بین انسان خردمند و نئاندرتال ها و انقراض گونه هایی مانند هومو فلورسینسیس را توضیح می دهد که تا حدود 50000 سال پیش در اندونزی ساکن بودند.
دونالد جوهانسون، مسئول کشف لوسی، به نام آهنگ بیتلز در سال 1967 "Lucy in the Sky with Diamonds" که با صدای بلند در اردوگاه اعزامی پخش شد. اعتبار: مؤسسه ریشه های انسانی/دانشگاه ایالتی آریزونا درباره لوسی، معروف ترین فسیل جهان:
این گونه به‌عنوان Australopithecus afarensis طبقه‌بندی شد که نام آن را برگرفته از مردم آفر در منطقه‌ای که در آن یافت شد، گرفت. اگرچه احتمالاً جد مستقیم ما نیست، اما کشف آن در آشکار کردن پیچیدگی تکامل انسان بسیار مهم بود. میراث لوسی همچنین به شناسایی گونه های اولیه دیگری که در حدود سه میلیون سال پیش همزیستی داشتند کمک کرد. علیرغم شکاف‌هایی که هنوز در تاریخ وجود دارد، هر فسیل جدیدی که پیدا می‌شود دانش ما را در مورد چگونگی تبدیل شدن به انسان خردمند گسترش می‌دهد. برای جوهانسون، لوسی نماد این جستجو است. "این تبدیل به طلسم تکامل شده است و به ایجاد تصویری غنی تر و دقیق تر از منشاء ما کمک می کند."