تیم مورومبی اولین کوپا لیبرتادورس دا آمریکا را در سال 1992 با شکست دادن نیوولز اولد بویز از آرژانتین به دست آورد. در بازی اول آرژانتین یک بر صفر پیروز شد و در بازی خانگی نیز سائوپائولو با همین نتیجه پیروز شد. تیم تحت رهبری تله سانتانا با تجربه باید به ضربات پنالتی متوسل می شد که در نهایت با نتیجه 3-2 پیروز شد.
تیم سائوپائولو ترکیب فوق العاده ای داشت، با بازیکنانی مانند زتی، پینتادو، کافو، رای، مولر، آنتونیو کارلوس و ستاره های دیگر. بیش از 105 هزار هوادار سائوپائولو در مورومبی بودند تا اولین کوپا لیبرتادورس خود را جشن بگیرند.
شادی هواداران سائوپائولو در سال 92 به این موفقیت ختم نشد: سال بعد، در سال 1993، در سی و چهارمین دوره کوپا لیبرتادورس دا آمریکا، سه رنگ بار دیگر شادی زیادی را برای هواداران خود به ارمغان آوردند.
باشگاه مورومبی با شکست دادن شیلیایی ها از دانشگاه کاتولیکا در فینال با 100 هزار هوادار، دومین جام متوالی را به دست آورد. این بزرگترین شکستی بود که تاکنون در یک بازی مقدماتی برای فینال مسابقات ثبت شده است.
سائوپائولو با وجود شکست 2-0 مقابل شیلی، با برتری بزرگ در دور دوم، جام را بالای سر برد و دو بار قهرمان کوپا لیبرتادورس دا آمریکا شد.
تیم تل سانتانا نسبت به سال گذشته بخش خوبی از ترکیب را حفظ کرد و ستارگانی چون زتی، کافو، رای، پینتادو، مولر و تونینیو سرزو و سایر بازیکنان مهم و کامل را حتی و پس از شکست دادن تیم O رویاهای بارسلونا داشت. در جام بین باشگاهی ژاپن
در سال 1994، سه رنگ مورومبی در آستانه تحقق رویای خود برای سه قهرمانی متوالی بود، اما آرژانتینی های ولز سارسفیلد آن را انکار کردند.
برادران بازی اول را در استادیوم خوزه آمالفیتانی در بوئنوس آیرس بردند و در نهایت 1-0 در مورومبی شکست خوردند.
مسابقات در ضربات پنالتی تعیین شد و تیم بوئنوس آیرس در نهایت با نتیجه 5-3 پیروز شد و قهرمان مسابقات شد.
سائوپائولو در یکی دیگر از فینال های لیبرتادورس در چهل و ششمین دوره این رقابت ها با قدرت بازگشت و این رقابت در نهایت دو تیم برزیلی، سائوپائولو و اتلتیکو پارانائنسه را در مقابل یکدیگر قرار داد.
دیدار اول در ورزشگاه بیرا ریو در پورتو آلگره برگزار شد و با تساوی 1-1 به پایان رسید، اما در دیدار دوم سه رنگ تشدید شد و در نهایت طوفان به مربیگری آنتونیو لوپس را شکست و منجر به شکست 4-0 شد. و به این ترتیب، سه بار قهرمان کوپا لیبرتادورس دا آمریکا شد.
در آن زمان، مربی سائوپائولو پائولو اوتووری بود و یک تیم درجه یک از جمله روجریو سنی، سیسینیو، لوگانو، آموروسو، خوسوئه، دانیلو و سایر بازیکنان برجسته داشت.
با این حال، در سال بعد، 2006، که همچنان با کسب مقام سوم در لیبرتادورس و پیروزی در جام جهانی مقابل لیورپول، سه رنگ مورومبی نتوانست به مصاف اینترناسیونال از پورتو آلگره، که آن زمان توسط آبل براگا هدایت می شد، برود. کلرادو اخیراً جام قهرمان جهان سائوپائولو را به دست آورد.
تیم آبل در مورومبی 2-1 پیروز شد و در پورتو آلگره 2-2 مساوی کرد. پس از 97 سال انتظار، Internacional de Porto Alegre اولین کوپا لیبرتادورس آمریکا را به دست آورد. حتی موریسی رامالیو با فرماندهی تیمی از ستارگان مانند روجریو سنی، لوگانو، ریکاردو اولیویرا (که نتوانست در فینال رقابت کند)، در میان دیگران، نتوانست اینترناسیونال را از تحقق رویای خود باز دارد.
سه رنگ مورومبی رکوردی در لیبرتادورس دارند که هنوز از آن عبور نکرده است. این تنها تیم برزیلی است که در سه فینال متوالی مسابقات در سال های 1992، 1993 و 1994 بازی کرده است. و قبل از اینکه فلامینگو و پالمیراس با موفقیتهای اخیر دو نفر نباشند، چه کسی میداند، چه کسی میداند، شاید سائوپائولو بتواند به چهار بیسابقه دست پیدا کند؟