سائوپائولو علاوه بر اینکه تنها تیم برزیلی بود که سه بار پیروز شد، بزرگترین شکست در فینال لیبرتادورس را نیز به عهده داشت: آنها یونیورسیاد کاتولیکا را 5-0 در مورومبی در سال 1993 شکست دادند. (تصویر: Pixabay) صحبت در مورد سائوپائولو در کوپا دل ری صحبت می کند. این دو مورد به هم مرتبط هستند. این دستاوردها به این معنی بود که مثلث مورومبی سه بار قهرمان جام جهانی شد، یک شاهکار بی سابقه در بین باشگاه های برزیل. اما امروز موضوع لیبرتادورس است.باشگاه مورومبی اولین بار در سال 1992 در کوپا آمه ریکا آزاد شد و نیوولز اولد بویز از آرژانتین را شکست داد. آرژانتین بازی اول را 1-0 برد و سائوپائولو در بازی برگشت در خانه با همین نتیجه پیروز شد. تیمی که توسط تله سانتانای باتجربه هدایت می شد، پس از آن باید به پنالتی بسنده کرد و 3-2 پیروز شد.
سائوپائولو تیم بزرگی با ستاره هایی مانند زتی، پینتادو، کافو، رای، مولر، آنتونیو کارلوس و دیگران داشت. بیش از 105 هزار هوادار از سائوپائولو در مورومبی جمع شدند تا اولین کوپا لیبرتادورس را جشن بگیرند.
شادی هواداران سائوپائولو به این دستاورد در سال 92 ختم نشد: سال بعد، در سال 1993، سه رنگ بار دیگر در سی و چهارمین دوره کوپا لیبرتادورس آمریکا شادی زیادی را برای هواداران خود به ارمغان آورد.
باشگاه مورومبی برای دومین فصل متوالی با شکست دادن شیلیایی ها از یونیورسیاد کاتولیکا با نتیجه 5-1 در فینال قهرمان جام قاره ای شد. با نزدیک به 100 هزار هوادار، ورزشگاه مورومبی دومین قهرمانی را تکان داد. این بزرگترین شکست ثبت شده در مسابقه ای بود که باید به فینال مسابقات تضمین می کرد.
با وجود شکست 2-0 مقابل شیلی، سائوپائولو در دور دوم به پیروزی بزرگی دست یافت و جام را بالای سر برد و دو بار قهرمان کوپا آمه ریکا لیبرتادورس شد.
تیم تله سانتانا نسبت به سال گذشته بخش خوبی از ترکیب خود را حفظ کرد و ترکیب بسیار خوبی از ستارگانی مانند زتی، کافو، رای، پینتادو، مولر و تونینو سرزو و سایر بازیکنان مهم داشت و حتی رویا را شکست داد. تیم بارسلونا در جام باشگاه های ژاپن.
در سال 1994، سه نفر مورومبی آماده بودند تا رویای خود را برای برنده شدن در مسابقات سه بار متوالی برآورده کنند، اما آرژانتینی های ولز سارسفیلد اجازه ندادند این اتفاق بیفتد.
برادران در مرحله اول در ورزشگاه خوزه آمالفیتانی در بوئنوس آیرس پیروز شدند و 1-0 مغلوب مورومبی شدند.
بازی در ضربات پنالتی مشخص شد و تیم بوئنوس آیرس با نتیجه 5-3 پیروز شد و قهرمان مسابقات شد.
سائوپائولو در سال 2005 برای یک فینال دیگر لیبرتادورس با قدرت بازگشت. این چهل و ششمین دوره تورنمنت بود و درگیری مستقیم بین دو تیم برزیلی سائوپائولو و اتلتیکو پارانائنسه رخ داد.
اولین بازی در استادیوم بیرا ریو در پورتو آلگره برگزار شد که در آن بازی با نتیجه 1-1 مساوی شد، اما در بازی دوم، تیم سه گانه بالا رفت و فوراسیس به مربیگری آنتونیو لوپز با نتیجه 4-0 مغلوب شد و به این ترتیب سه نفر شد. - قهرمان کوپا دل ری.
مربی سائوپائولو در آن زمان پائولو اوتووری بود و او تیمی با کیفیت داشت که شامل روجریو سنی، سیچینو، لوگانو، آموروسو، خوسوئه، دانیلو و دیگر بازیکنان بزرگ بود.
با این حال، در سال بعد، 2006، با الهام از سومین قهرمانی لیبرتادورس و فتح جهان با لیورپول، سه مورومبی نتوانستند در برابر اینترناسیونال پورتو آلگره، که در آن زمان توسط آبل براگا مربیگری می شد، مقاومت کنند. کلرادو جام را از سائوپائولو قهرمان جهان گرفت.
تیم آبل در مورومبی 2-1 پیروز شد و در پورتو آلگره 2-2 مساوی کرد. پس از 10 سال انتظار، Internazionale de Porto Alegre برای اولین بار قهرمان کوپا دل ری آمریکا شد. حتی موریسی رامالیو، که گروهی از ستارگان مانند روجریو سنی، لوگانو و ریکاردو اولیویرا (که فینال را از دست دادند) را رهبری می کرد، نتوانست مانع اینترناسیونال از تعقیب رویاهایشان شود.
سه گانه مورومبی رکوردی در لیبرتادورس دارند که تا به امروز از آن فراتر نرفته است. این تنها تیم برزیلی است که به سه فینال مسابقات متوالی در سال های 1992، 1993 و 1994 رسیده است. هیچ تیم برزیلی در سال های اخیر سه عنوان قهرمانی را کسب نکرده است. قبل از اینکه فلامنگو و پالمیراس به موفقیت های جدیدی دست یابند، چه کسی می داند، چه کسی می داند، شاید سائوپائولو به چهار بی سابقه دست یابد؟