صحبت کردن در مورد تاریخ یک باشگاه و مقایسه کردن هرگز آسان نیست، به خصوص در فلامنگو، جایی که یک ملت متعصب به سادگی زیکو و گروهش را روی یک پایه قرار می دهد. و البته به درستی. اما پس از برنده شدن برازیلیرائو 2020، با اضافه کردن دومین سال از دستاوردهای مهم، طبیعی است که بپرسیم: آیا فلامنگو فعلی بزرگترین در تاریخ است؟دوره فعلی سلطه چشمگیر است و این را می توان به شکل علمی تری در سایت های شرط بندی ورزشی مشاهده کرد. فلامنگو نه تنها در همه بازی های خانگی مورد علاقه است، بلکه در اکثر موارد به عنوان یک میهمان نیز مورد علاقه است. این در حال حاضر یک استدلال خوب است.
چگونه دهه 80 را کشف کنیم؟ با در نظر گرفتن کل دهه 80 فلامنگو، چیزی برای فکر کردن وجود ندارد. قهرمان برزیل در سال های 1980، 1982، 1983، قهرمان کوپا یونیائو در سال 1987 (برزیلی دیگر)، لیبرتادورس در سال 81 و بازی فراموش نشدنی مقابل لیورپول در جام جهانی. تیم یک ماشین واقعی بود.
اما حقیقت این است که قرار دادن همه عناوین در یک بسته کمی ناعادلانه است. بله، زیکو قبلاً در سال 1987 از ایتالیا بازگشته بود، اما بعد از ورود ناعادلانه مارسیو نونس، این مرحله دیگری از زندگی حرفه ای او بود. علاوه بر این، در حمله فلامنگو، رناتو گائوچو، ببتو و زینیو حضور داشتند که کاملاً متفاوت از سال های اول این دهه بودند.
بنابراین، مقایسه منصفانه در اینجا این است که فلامینگو را تا زمان خروج زیکو (1983) به عنوان یک فاز و بعد از 85 را به عنوان فاز دوم قرار دهیم. همانطور که اگر برونو هنریکه، اورتون ریبیرو و دی آراسکاتا رفتند، گابریل رفتند و برگشتند، بازگشت او با ترکیبی جدید در اطرافش فاز دیگری در رابطه با فلامنگو فعلی خواهد بود.
هنوز غایب است حتی آنهایی که می خواهند بحث برانگیزتر باشند باید اعتراف کنند که هنوز راه زیادی برای رسیدن به جایگاه منگائو در اوایل دهه 80 باقی مانده است. ، چیزی که در پایان سال 2019 از خورخه ژسوس و تیمش فرار کرد.
علاوه بر این، فوتبال برزیل در آن زمان بهترین فوتبال جهان بود، با ستاره هایی در چندین تیم و رقابت بیشتر. فلامینگو امروز ترکیب بسیار خوبی دارد، اما این نشان از روزگاری است که بهترین بازیکنانش در اروپا یا تیم برزیل قهرمان نبودند.
این درخشش شایستگی دستاوردهای فعلی را از بین نمی برد، اما در مقایسه با تیمی متشکل از زیکو، جونیور، لئاندرو، موزر، تیتا و SARL دشوار است.
امروز یکی از شایستگی های بزرگ این فلامینگوی فعلی مبارزه شدید برای مقام دومین تیم بزرگ تاریخ باشگاه است. علاوه بر نسخه نهایی از دهه 1980، تیم هایی از دهه 1950 نیز وجود دارند - سه بار قهرمان ریو در سال های 53، 54 و 55 - و از دهه 60 (1963 و 1965)، اما این تیم ها مجبور بودند در زمین مسابقه با بازی های بسیار زیادی انجام دهند. تیم های قوی از واسکو و بوتافوگو.
فلامنگو فعلی کاملاً بر رقبای شهری خود حاکم است و در چهار سال گذشته سه بار قهرمان ریو شده است و شاهد سقوط بوتافوگو و واسکو به دسته دوم قهرمانی برزیل بوده است. فلومیننزه یکی از بازیکنانی است که امروز بیشتر با آن روبرو هستند، اما امروز بزرگترین رقیب فلامینگو نیست، پالمیراس است.
حالا سوال این است که چقدر طول می کشد تا در اوایل دهه 80 به فلامنگو برسیم. با شما تیم رقبا امروزه با طرفداران کمی بهتر رفتار می شود، بنابراین اوقات خوب تقریبا تضمینی است. اما اگر گابیگول و شرکتش در این سال دیوانه وار 2021 یک لیبرتادورس و یک برزیلی دیگر را ببرند، جای بحث وجود دارد: آیا فلامینگو در پایان دهه 2010 و آغاز این دهه بهترین در تاریخ باشگاه نیست؟