صحبت کردن در مورد تاریخ باشگاه و ایجاد جنجال هرگز آسان نیست، به خصوص در فلامنگو، جایی که ملتی متعصب اندکی قبل از رسیدن به آنجا، خود را وقف هواداران می کنند. و البته، البته. اما پس از برنده شدن برازیلیرائو 2020، و اضافه کردن دو سال پیشرفت های مهم، طبیعی است که بپرسیم: آیا فلامنگو فعلی بهترین در تاریخ است؟این دوره کنترل شدید فعلی است که می تواند به صورت علمی تر در سایت های شرط بندی ورزشی اعمال شود. فلامینگو نه تنها در هر بازی خانگی، بلکه به عنوان میزبان نیز مورد علاقه است. این در حال حاضر یک استدلال خوب است.
چگونه به دهه 80 برگردم؟ اگر فلامینگوی دهه 80 را همانطور که هست دوست دارید، چیزی برای فکر کردن وجود ندارد. او قهرمان برزیل در سال های 1980، 1982، 1983، قهرمانی کوپا یونیائو در سال 1987 (برزیل دیگر)، لیبرتادورس در سال 81 و بازی اجتناب ناپذیر مقابل لیورپول در جام جهانی شد. تیم در عمل بود.
اما حقیقت این است که قرار دادن همه عنوان ها در یک بسته کمی گمراه کننده است. بله، زیکو در سال 1987 از ایتالیا بازگشته بود، اما پس از شکست مارسیو نونس در مقطع متفاوتی از دوران حرفه ای خود قرار داشت. علاوه بر این، حضور فلامنگو در کنار رناتو گائوچو، ببتو و زینیو کاملاً با سال‌های اول آن دهه متفاوت بود.
بنابراین، مقایسه منصفانه در اینجا این است که فلامنگو را به دوره زیکو (1983) به عنوان یک فاز و پس از 85 را به عنوان دو مرحله معرفی کنیم. انگار برونو هنریکه، اورتون ریبیرو و دی آراسکاتا رفتند، گابریل بازنشسته شد و رفت، با تیم جدیدی در اطرافش برگشت و با تیم جدیدی که اطرافش بود برنگشت و با فلامینگوی فعلی قرارداد امضا کرد.
اگر می‌خواهید حتی بحث‌برانگیزتر باشید، فقط به این نکته اشاره کنید که ساختار فعلی فلامنگو به Estádio do Mengão در اوایل دهه 80 برمی‌گردد، چیزی که خورخه ژسوس و تیمش در پایان سال 2019 تجربه کردند.
نه تنها این: فوتبال برزیل در آن زمان پرطرفدارترین فوتبال جهان بود، با ستاره هایی در تیم های زیادی و رقابت های بزرگتر. فلامینگو امروز تیمی عالی دارد، اما یادآور دورانی است که بهترین بازیکنانش در اروپا و تیم ملی برزیل ستاره نداشتند.
این شدت خواسته ها را از بین می برد، اما در مقایسه با تیمی با زیکو، جونیور، لئاندرو، موزر، تیتا و یک شرکت محدود، دشوار است.
اکنون شایستگی زیادی در فلامینگو وجود دارد که سخت برای کسب عنوان دومین تیم برتر تاریخ باشگاه بجنگد. علاوه بر نسخه نهایی از دهه 80، تیم هایی از دهه 50 وجود دارد - سه بار قهرمان ریو در سال های 53، 54 و 55 - و از دهه 60 (1963 و 1965)، اما این تیم ها برای زمین با تیم های باورنکردنی از واسکو و بوتافوگو به ترتیب.
فلامنگو که اکنون کاملاً در برابر رقبای شهری خود کاملاً مقتدر است، در چهار سال گذشته سه بار قهرمان ریو شد و شاهد سقوط بوتافوگو و واسکو به دو نایب قهرمانی در مسابقات قهرمانی برزیل بود. فلومیننزه امروز بزرگترین چالش را دارد، اما بزرگترین چالش فلامینگو امروز پالمیراس نیست.
حالا سوال این است که چقدر طول می کشد تا فلامینگو به اوج دهه 80 برسد. منصفانه است که بگوییم هواداران مسن تر می گویند به دلیل مسحور بودن آن تیم و این واقعیت که فلامینگو آنجاست که از هر فضا استفاده کند، غیرممکن است؟ با تیمش رقبای شهری امروز فرمان کمی بهتر شده است، بنابراین اوقات خوبی در انتظار است. اما اگر گابیگول و همراهانش موفق شوند یک لیبرتادورس و یک برزیلی دیگر را در این فصل دیوانه وار 2021 برنده شوند، آیا این می تواند به معنای یک چیز باشد: اینکه فلامنگو در سال 2010 و ابتدای این دهه بهترین نیست؟