در زمانهای اخیر، این مشارکت در حوزههای جدیدی مانند پلتفرمهای شرطبندی ورزشی که به طور فزایندهای محبوب هستند، گسترش یافته است. در برزیل و پرتغال، فوتبال به یکی از فعال ترین بازارها در این بخش تبدیل شده است. به عنوان مثال، بسیاری از علاقه مندان به ورزش از سهولت استفاده از کد تبلیغاتی Solverde پرتغال، یکی از اصلی ترین خانه های شرط بندی کشور، استفاده کرده اند تا پیش بینی های خود را انجام دهند و بازی ها را با اشتیاق بیشتری دنبال کنند.
این پدیده منعکس کننده روشی است که فوتبال مردم را به هم متصل می کند، در حال حاضر نیز در دنیای دیجیتال.
برزیل و پرتغال که با چالش ها و فرصت ها در صحنه جهانی روبرو هستند، همچنان در فوتبال بر یکدیگر تأثیر می گذارند. این تبادل تجربیات و نوآوری ها نه تنها ورزش را غنی می کند، بلکه اهمیت این رابطه تاریخی را که همچنان در جبهه های مختلف به تکامل می رسد، تقویت می کند.
حقیقت این است که بسیاری از برزیلی ها و پرتغالی ها برای انجام فعالیت های حرفه ای خود در خارج از کشور چند کیلومتر را طی کرده اند. برخی از آنها را بررسی کنید.
برزیلی هایی که در پرتغال درخشیدند روابط بین برزیل و پرتغال همیشه با سهولت سازگاری متقابل مشخص شده است و این به ویژه در فوتبال مشهود است. بازیکنان برزیلی با توجه به شباهت های زبانی و فرهنگی پرتغال را دروازه ای عالی برای ورود به فوتبال اروپا می دانند. نمونه ها بی شمار است.
در اوایل دهه 2000، دکو یکی از بزرگترین نمایندگان این همزیستی بود. دکو در برزیل متولد شد و شهروند پرتغالی شد و برای پورتو بازی کرد و عناوین مهمی مانند لیگ قهرمانان را در سال 2004 به دست آورد. او بعداً پیراهن تیم ملی پرتغال را پوشید و به یکی از نمادهای فوتبال این کشور تبدیل شد. به دنبال او، برزیلی های دیگری مانند هالک، داوید لوئیز و اخیراً داوید نرس نیز وارد تاریخ باشگاه های پرتغالی شدند و به این ترتیب حضور برزیل در صحنه اروپا را تثبیت کردند.
این ارتباط نه تنها به درد بازیکنان، بلکه برای باشگاه ها نیز می خورد. فوتبال پرتغال که به جولانگاه استعدادهای آمریکای جنوبی تبدیل شده است، از قهرمانی خود به عنوان ویترین مسابقات قهرمانی اصلی اروپا استفاده می کند که به لطف نقل و انتقالات ورزشکاران برزیلی درآمد قابل توجهی دارد.
مربیان پرتغالی و انقلاب آنها در برزیل حضور مربیان پرتغالی در برزیل به دنبال موفقیت خورخه ژسوس در فلامنگو در سال 2019 به طور تصاعدی افزایش یافت. در آن سال عیسی نه تنها قهرمان کمپئوناتو برازیلیرو و کوپا لیبرتادورس شد، بلکه نحوه شروع فوتبال برزیل را نیز تغییر داد. مربیان خارجی به خصوص مربیان پرتغالی را ببینید. سبک تاکتیکی مستقیم و منضبطتر او، همراه با مدیریت مؤثر تیم، به عنوان الگویی از موفقیت بود که بسیاری از باشگاهها به دنبال آن بودند.
این پدیده منجر به افزایش قابل توجهی در استخدام تکنسین های پرتغالی شد. امروز، برزیل از نظر تعداد مربیان پرتغالی با 19 مربی پرتغالی در این کشور از سال 2019 در رتبه دوم جهان قرار دارد. نفوذ به چندین باشگاه در سری A و B گسترش یافته است، از جمله شش باشگاه که در حال حاضر توسط پرتغالی هدایت می شوند: آبل فریرا (پالمیراس) آنتونیو اولیویرا (کورینتیانس)، پدرو کایسینیا (آر. بی. براگانتینو)، آرتور خورخه (بوتافوگو)، پتی (کویابا) و آلوارو پاچکو (واسکو).
علاوه بر خورخه ژسوس، مربی آبل فریرا از پالمیراس نیز نقش اساسی در تحکیم این «انقلاب» داشت. آبل پس از مدتی در یونان، جایی که مدیریت پائوک را بر عهده داشت، در سال 2020 به پالمیراس رسید و به سرعت با دستاوردهای قابل توجهی از جمله دو لیبرتادورس متوالی، به موفق ترین مربی تاریخ باشگاه تبدیل شد. این موفقیت نشان داد که روش مربیان پرتغالی بر اساس دقت تاکتیکی و آمادگی دقیق، کاملاً با فوتبال برزیل سازگار است.
فهرست مربیان پرتغالی که در سالهای اخیر از برزیل عبور کردهاند طولانی است و شامل نامهایی مانند ویتور پریرا (سابق کورینتیانس و فلامنگو)، لوئیس کاسترو (بوتافوگو سابق) و پائولو سوزا (فلامنگو سابق) است که نشان میدهد چگونه تبادل نظر میشود. بین دو کشور به یک روند ثابت تبدیل شد. اکثر این مربیان با سابقه بازی در لیگ هایی مانند ترکیه، فرانسه، عربستان سعودی و ایتالیا، تجربه بین المللی زیادی نیز دارند. برای مثال خورخه ژسوس تنها مربی ای است که در سه کشور مختلف قهرمان شده است: برزیل، عربستان سعودی (با الهلال) و ترکیه (با فنرباغچه).
این موفقیت مربیان پرتغالی در برزیل به باشگاهها این امکان را داده است که به دنبال گزینههای بیشتری در بازار پرتغال باشند، بنابراین متخصصانی را جذب میکنند که دیدگاهها و بهروزرسانیهای تاکتیکی جدیدی را به فوتبال برزیل ارائه میکنند. در عین حال، مربیان برزیلی این فرصت را دارند که از این متدولوژیهای جدید بیاموزند و در نتیجه صحنه ورزش کشور را غنی کنند. تاثیر این مربیان در برزیل فراتر از عناوین کسب شده است و نشان دهنده یک انقلاب واقعی در طرز تفکر و بازی فوتبال در قناری است.
چالش ها و فرصت ها برای تیم های ملی در سال های اخیر، تیم های برزیل و پرتغال با چالش هایی در عرصه بین المللی مواجه بوده اند. برزیل علیرغم اینکه یکی از قدرت های فوتبال جهان است، لحظه گذار را پشت سر می گذارد و پس از حذف در مرحله یک چهارم نهایی کوپا آمه ریکا و مشکلاتش در مقدماتی جام جهانی 2026، به دنبال یافتن دوباره خود است. به رهبری پرتغال ستارگانی مانند کریستیانو رونالدو و برناردو سیلوا نیز تحت فشار هستند تا استعدادهای فردی خود را به دستاوردهای جمعی تبدیل کنند، به خصوص پس از ناامیدکننده یورو 2024.
هر دو تیم پتانسیل صعود و درخشش دوباره را دارند اما باید مسائل تاکتیکی و فنی را حل کنند. در برزیل صحبت های زیادی در مورد نیاز به مدرن سازی سبک بازی وجود دارد، چیزی که می توانیم از مربیان پرتغالی یاد بگیریم. در پرتغال، بحث در مورد نحوه مدیریت انتقال پس از دوران کریستیانو رونالدو وجود دارد، زیرا نسل جدیدی از جمله بازیکنانی مانند ژائو فلیکس و دیوگو کاستا شروع به رهبری می کنند.
پل برزیل و پرتغال در آینده فوتبال تبادل بین برزیل و پرتغال فراتر از تبادل ساده بازیکن و مربی است. این نشان دهنده جهانی شدن فوتبال و روشی است که دو ملت با پیوند تاریخی و فرهنگی قوی، همچنان بر یکدیگر تأثیر می گذارند. این پیوند میتواند در سالهای آینده تشدید شود، زیرا بازیکنان برزیلی بیشتری از پرتغال به عنوان سکوی پرشی برای فوتبال اروپا استفاده میکنند و مربیان پرتغالی بیشتری دانش خود را به برزیل میآورند.
در یک سناریوی رقابتی و جهانی شدن فزاینده، این پل بین دو کشور می تواند برای موفقیت هر دو کشور در فوتبال جهان اساسی باشد. چه در زمین، چه با استعدادهای جوان، چه روی نیمکت، با مربیان برتر، رابطه برزیل و پرتغال زنده و قوی باقی می ماند و حال و آینده محبوب ترین ورزش جهان را شکل می دهد.