(عکس: Wikimedia Commons) فوتبال همیشه پیوندی بین برزیل و پرتغال بوده است، دو کشور پرشور ورزش و با تاریخی در هم تنیده با پیوندهای فرهنگی و تاریخی. در سال های اخیر، چه با انتقال بازیکنان برزیلی به باشگاه های پرتغالی و چه با حضور مربیان پرتغالی در تیم برزیل، این رابطه در زمین تقویت شده است. این تعامل بیش از یک تبادل ساده استعدادها، فوتبال مدرن را در هر دو کشور شکل داد.در سال‌های اخیر، این همکاری به حوزه‌های جدیدی مانند پلتفرم‌های شرط‌بندی ورزشی که به طور فزاینده‌ای محبوب می‌شوند، گسترش یافته است. در برزیل و پرتغال، فوتبال به یکی از شلوغ ترین بازارها در این بخش تبدیل شده است. به عنوان مثال، بسیاری از علاقه مندان به ورزش از راحتی استفاده از کد تبلیغاتی پرتغالی Solverde، یکی از اصلی ترین خانه های شرط بندی در این کشور، استفاده کرده اند تا پیش بینی های خود را انجام دهند و بازی را با هیجان بیشتری دنبال کنند.
این پدیده منعکس کننده روشی است که فوتبال مردم را به هم متصل می کند، در حال حاضر نیز در دنیای دیجیتال.
برزیل و پرتغال با چالش‌ها و فرصت‌های موجود در عرصه جهانی، به تأثیرگذاری بر یکدیگر در فوتبال ادامه می‌دهند. تبادل تجربیات و نوآوری نه تنها برای ورزش ارزش قائل است، بلکه اهمیت این رابطه تاریخی را نیز برجسته می‌کند، که همچنان از جنبه‌های مختلف توسعه می‌یابد.
حقیقت این است که برزیلی ها و پرتغالی های زیادی هستند که برای انجام فعالیت های حرفه ای خود در سرزمین های خارجی چند کیلومتر را طی کردند. برخی را بررسی کنید.
برزیلی هایی که در پرتغال درخشیدند رابطه برزیل و پرتغال همیشه با سهولت سازگاری متقابل مشخص شده است و این امر به ویژه در فوتبال مشهود است. بازیکنان برزیلی به دلیل زبان مشترک و فرهنگ مشابه، پرتغال را دروازه ای عالی برای ورود به فوتبال اروپا یافتند. نمونه های آن بی شمار است.
در اوایل دهه 2000، دکو یکی از بزرگترین نمایندگان این همزیستی بود. دکو متولد برزیل، شهروند پرتغالی شد و برای پورتو درخشید و عناوین مهمی مانند لیگ قهرمانان اروپا در سال 2004 به دست آورد. بعدها پیراهن تیم ملی پرتغال را که یکی از نمادهای فوتبال این کشور است، بر تن کرد. به دنبال او، برزیلی های دیگری مانند هالک، داوید لوئیز و اخیراً داوید نرس نیز در این باشگاه پرتغالی تاریخ ساز شدند و حضور برزیل در اروپا را تثبیت کردند.
این ارتباط نه تنها برای بازیکن، بلکه به نفع باشگاه است. فوتبال پرتغال که به جولانگاه استعدادهای آمریکای جنوبی تبدیل شده است، از قهرمانی خود به عنوان ویترین لیگ های اصلی اروپایی استفاده می کند که از نقل و انتقالات بازیکنان برزیلی سود زیادی به جیب می زنند.
مربیان پرتغالی و انقلاب آنها در برزیل حضور مربیان پرتغالی در برزیل پس از موفقیت خورخه ژسوس در فلامنگو در سال 2019 به میزان قابل توجهی افزایش یافت. در آن سال عیسی نه تنها قهرمان برزیل و کوپا لیبرتادورس شد، بلکه شیوه برزیلی بودن را نیز تغییر داد. فوتبال مربیان خارجی مخصوصاً پرتغالی را ببینید. یک سبک تاکتیکی مستقیم تر و منظم تر، همراه با مدیریت موثر تیم، مدل موفقیتی است که بسیاری از باشگاه ها شروع به جستجوی آن کرده اند.
این پدیده منجر به افزایش چشمگیر اشتغال دانشگاهیان پرتغالی شد. امروزه، برزیل از نظر تعداد مربیان پرتغالی با 19 مربی پرتغالی در این کشور از سال 2019 در رتبه دوم جهان قرار دارد. این نفوذ به باشگاه های زیادی در سری A و B گسترش یافته است که شش تای آنها در حال حاضر توسط پرتغالی هدایت می شوند: آبل فریرا ( پالمیراس)، آنتونیو اولیویرا (کورینتیانس)، پدرو کایسینیا (آر بی براگانتینو)، خورخه آرتور (بوتافوگو)، پتیت پتی (کویابا) و آلوارو پاچکو (واسکو).
علاوه بر خورخه ژسوس، مربی آبل فریرا از پالمیراس نیز مبنای تحکیم این «انقلاب» است. آبل پس از مدتی در یونان، جایی که هدایت پائوک را بر عهده داشت، در سال 2020 به پالمیراس رسید و به سرعت با موفقیت‌های بزرگ، از جمله دو لیبرتادورس متوالی، به موفق‌ترین مربی تاریخ باشگاه تبدیل شد. موفقیت او نشان می دهد که رویکرد مربی پرتغالی مبتنی بر دقت تاکتیکی و آمادگی کامل، کاملاً با فوتبال برزیل سازگار است.
فهرست مربیان پرتغالی که در سال‌های اخیر از برزیل عبور کرده‌اند گسترده است و شامل نام‌هایی مانند ویتور پریرا (سابق کورینتیانس و فلامنگو)، لوئیس کاسترو (بوتافوگو سابق) و پائولو سوزا (فلامنگو سابق) است که نشان می‌دهد این مبادله چگونه است. بین دو کشور اتفاق افتاده است. به یک روند رایج تبدیل شود. اکثر این مربیان با سابقه کار در لیگ هایی مانند ترکیه، فرانسه، عربستان سعودی و ایتالیا، تجربه بین المللی فراوانی نیز دارند. به عنوان مثال، خورخه ژسوس تنها مربی ای است که در سه کشور مختلف برزیل، عربستان سعودی (با الهلال) و ترکیه (با فنرباغچه) قهرمان شده است.
این موفقیت مربی پرتغالی در برزیل درها را به روی باشگاه ها باز کرد تا گزینه های بیشتری در بازار پرتغال پیدا کنند و حرفه ای ها را جذب کند که چشم اندازهای جدید و پیشرفت های تاکتیکی را در فوتبال برزیل به ارمغان بیاورند. در عین حال، مربیان برزیلی این فرصت را دارند که از این روش های جدید بیاموزند و صحنه ورزش کشور را ارتقا دهند. تاثیر این مربیان در برزیل فراتر از عناوین کسب شده است و نشان دهنده یک انقلاب واقعی در طرز تفکر و بازی فوتبال در قناری است.
چالش ها و فرصت های تیم ملی در سال های اخیر، هر دو تیم برزیل و پرتغال با چالش هایی در عرصه بین المللی مواجه بوده اند. برزیل با وجود اینکه قدرتی در فوتبال جهان است، دوران تغییر را پشت سر می گذارد و پس از حذف در نیمه نهایی کوپا آمه ریکا و پشت سر گذاشتن مشکلات در جام جهانی 2026 پرتغال با هدایت ستارگانی چون کریستیانو، دوباره خود را می یابد. رونالدو و برناردو سیلوا نیز برای تبدیل استعدادهای فردی خود به موفقیت جمعی، به خصوص پس از ناامیدکننده یورو 2024، تحت فشار هستند.
هر دو تیم پتانسیل صعود و درخشش دوباره را دارند، اما باید از نظر تاکتیکی و تکنیکی خود را وفق دهند. در برزیل صحبت های زیادی در مورد نیاز به مدرن سازی سبک بازی وجود دارد، چیزی که می توان از مربی پرتغالی یاد گرفت. در پرتغال بحثی در مورد چگونگی مقابله با تغییرات پس از دوران کریستیانو رونالدو وجود دارد، زیرا نسل جدیدی از جمله بازیکنانی مانند ژائو فلیکس و دیوگو کاستا شروع به رهبری می کنند.
پل برزیل-پرتغال برای آینده فوتبال تبادل بین برزیل و پرتغال فراتر از تبادل ساده بازیکنان و مربیان است. این بیانگر دنیای فوتبال و مسیر دو کشور است، پیوندهای تاریخی و فرهنگی قوی وجود دارد، آنها همچنان بر یکدیگر تأثیر می گذارند. این ارتباط در سال های آینده پتانسیل تقویت را دارد، زیرا بازیکنان برزیلی بیشتری از پرتغال به عنوان سکوی پرشی برای فوتبال اروپا استفاده می کنند و مربیان پرتغالی بیشتری دانش خود را به برزیل می آورند.
در یک فضای رقابتی و جهانی، پل ارتباطی بین این دو کشور می تواند مبنای موفقیت هر دو در جام جهانی باشد. چه در زمین، چه با استعدادهای جوان، چه روی نیمکت، با مربیان برتر، رابطه برزیل و پرتغال زنده و قوی باقی می ماند و حال و آینده محبوب ترین ورزش جهان را می سازد.