یک قرن پیش، کشفی در اتیوپی، فصل های تکامل انسان را بازنویسی کرد. تا آن زمان، اعتقاد بر این بود که اجداد ما در یک خط مستقیم تکامل یافته‌اند: آنها قد بلندتر شده‌اند، مغزهای بزرگ‌تری رشد کرده‌اند و راه رفتن روی دو پا را یاد گرفته‌اند که در هومو ساپینس به اوج خود رسید. این دیدگاه ساده‌گرایانه با تصاویری مانند «مارش پیشرفت» که ادامه تکامل از میمون‌ها تا انسان‌های امروزی را به تصویر می‌کشد، رایج شد. با این حال، در 24 دسامبر 1974، یک اسکلت 3.2 میلیون ساله به نام لوسی علیه این ایده صحبت کرد.
بخشی از اسکلت بازسازی شده لوسی، که در موزه تاریخ طبیعی کلیولند در سال 2006 به نمایش گذاشته شد. اعتبار: جیمز سنت جان / CC BY 2.0 پژوهشی که توسط دیرینه انسان شناس دونالد جوهانسون انجام شد، در مقاله ای منتشر شد که در سال 1978 منتشر شد و جزئیاتی را ارائه کرد که درک ما را متحول کرد. چگونه انسان می شویم
زانویی که همه چیز را تغییر داد وقتی جوهانسون استخوان های لوسی را پیدا کرد، در ابتدا آشنا به نظر می رسیدند. با این حال، شکل زانو عجیب بود و نشان می داد که لوسی مانند انسان های امروزی راست راه می رفت. تا آن زمان، اعتقاد بر این بود که راه رفتن روی دو پا با مغز بزرگتر تکامل یافته است.
«این بدون هیچ تردیدی نشان داد که او در یک خط مستقیم راه می‌رفت. یوهانسون به وب‌سایت آلمانی DW گفت: این لحظه بسیار خوبی برای درک ما از تکامل انسان بود. به گفته او، این واقعیت که لوسی مغز کوچکی شبیه به مغز شامپانزه داشت، این ایده را تغییر داد که درست راه رفتن و افزایش هوش به طور همزمان تکامل پیدا کردند.
این دیرینه‌انتروپولوژیست می‌گوید: «لوسی این استدلال را تقویت کرد که اجداد ما راه رفتن را قبل از داشتن مغز بزرگتر و توانایی‌های شناختی پیشرفته‌تر یاد گرفته‌اند».
بازسازی ظاهر و استخوان های لوسی، زنی ماقبل تاریخ که 3.2 میلیون سال پیش می زیست. اعتبار: موزه تاریخ طبیعی کلیولند بیشتر بخوانید:
بستگان فسیلی لوسی 3.2 میلیون سال پیش ابزارهایی را حمل می کردند که تکامل انسان توسط پناهگاه 150000 ساله آشکار شد "نظریه میمون سنگی" می گوید که مغز انسان از نخستی های انسان مانند تکامل یافته است. فرآیند خطی امروزه، دانشمندان این فرآیند را با یک "درخت قدرتمند" با شاخه های بسیاری که گونه های مختلف را نشان می دهند، مقایسه می کنند. برخی از این شاخه ها رشد کردند و تکامل یافتند، در حالی که برخی دیگر به طور ناگهانی قطع شدند.
استعاره دیگری که توسط اندی هریس دیرینه‌انتروپولوژیست ارائه شده است، استعاره‌ای از یک رودخانه مختلط است، جایی که اولین انسان‌ها در آنجا ملاقات کردند، سازگار شدند یا ناپدید شدند. این رویکرد پدیده هایی مانند تلاقی انسان های انسان خردمند و نئاندرتال ها و انقراض گونه هایی مانند هومو فلورسینسیس را توضیح می دهد که تا 50 هزار سال پیش در اندونزی زندگی می کردند.
دونالد جوهانسون، مسئول کشف لوسی، به نام آهنگ بیتلز در سال 1967 "Lucy in the Sky with Diamonds" که با صدای بلند و مکرر در اردوگاه بازدید کننده پخش شد. اعتبار: مؤسسه ریشه های انسانی/دانشگاه ایالتی آریزونا درباره لوسی، معروف ترین فسیل جهان:
این گونه به افتخار مردم محلی آفر که در آنجا یافت شد، به عنوان Australopithecus afarensis طبقه بندی شد. اگرچه او ممکن است جد ما نبوده باشد، کشف او در آشکار ساختن پیچیدگی های تکامل انسان اساسی بود. میراث لوسی همچنین به شناسایی گونه‌های باستانی جانورانی کمک کرد که حدود سه میلیون سال پیش همزیستی داشتند. اگرچه هنوز شکاف‌هایی در داستان وجود دارد، اما هر فسیل جدیدی که کشف می‌شود، دانش ما را در مورد چگونگی تبدیل شدن به انسان خردمند افزایش می‌دهد. برای جوهانسون، لوسی نماد این جستجو است. "این به یک طلسم تکاملی تبدیل شده است که به ایجاد دیدگاه غنی تر و دقیق تر از منشاء ما کمک می کند."